چند شب پیش داشتم برنامه بهار نارنج رو نگاه میکرد که یکی از مهموناش بازیگر بود (امیر جعفری). یادم نیست که مجری ازش چی پرسید ولی این جریان یادمه که  آقای جعفری گفت: «وسط میدون ونک چهار دست و پا رو زمین بودم و بچه ام هم روی کمرم برای اینکه باید آبمیوه می خورد و گفت تا چهار دست و پا نشی نمی خورم.» فکر نکنید هیچ کس اونجا نبوده یا سکانس فیلم بوده نه! تازه اینم گفت که: « مردم که رد میشدن سلام میکردن و احوال پرسی! همشون با لبخندم این کار رو میکردن! » یادمه تو حرفاش اینم گفت: «من کار می کنم که کنار خانوادم باشم و با همدیگه خوشحال باشیم!»

حالا همه این حرفا یه طرف، آهای پدرا یه کم به این حرفا فکر کنید! آهای اونایی دو ، سه شیفته میرید سر کار برای اینکه به قول خودتون زندگی بهتری داشته باشید، اصلا فکر کردید که زندگی بهتر فقط به پول بستگی نداره، اصلا حواستون هست که یه بچه به صحبت هم نیاز داره، طبق یه آمار که از یک قاضی به دستم رسیده میانگین صحبت خانواده با بچه در هفته به ده دقیقه میرسه و همین عامل خیلی از این چیزا هست که اتفاق میفته، واسه اینکه بچه تو خونه چیزی پیدا نمیکنه و میره بیرون تا بلکه یکی پیدا بشه باهاش حرف بزنه یکم خالی بشه و ... این درحالیه که حداقل سه ساعت در هفته نیازه!(طبق گفته همون قاضیِ)

من نمیگم آقای جعفری یک پدر نمونه هست نه، شایدم باشه ولی اصلا با این مطلب کاری ندارم، فقط میخواستم که این مسأله رو شنیده باشید و یه کم هم بهش فکر کنید! اصلا شاید من اشتباه میکنم!چون منم هنوز یه بچه هستم و بس؛ خلاصه اینکه این پست اشاره به شخص خاصی نبود و صرفا جهت درگیری مفید ذهن بود، خلاصه و مفید! راستی اگه اشتباه میکنم خوشحال میشم بهم بگید