یادم میاد که چند وقت پیش داشتم با یکی درباره مسائل اعتقادی صحبت میکرد، که نه نماز می خوند، نه روزه می گرفت نه هیچ نوع کار دیگه! تموم حرفش این بود که چرا باید نماز بخونیم؟! اصلا خدا رو درک نمیکنم؟! خدا کیه؟! من کیم؟! اینجا چیه؟! کجا میریم؟!!! و خیلی سوال دیگه؛ حالا با اون بحث کاری ندارم

ولی دیشب داشتم یه کتاب اعتقادی می خوندم، توش نوشته بود که عقل حکم میکنه به دفع ضرر، حتی اگه فقط احتمال ضرر هم وجود داشته باشه + عقل حکم میکنه به اینکه از خدا سپاسگذار باشیم و ازش تشکر کنیم، چون اگه نکنیم حق خدا رو ضایع کردیم که اصلا کاری خوبی نیست و جیزه!

بعدش فکرم مشغول اون بحث شد، که نماز خوندن مگه غیر از تشکر از خداست، یا اینکه اونی که نماز نمیخونه چون نمیتونه بفهمه برای چی باید نماز بخونه، چه کار جالبی می کنه! به خدا اعتقاد داره ولی چون نمیتونه درکش کنه، بی خیال همه چی میشه!!!

این واسم عجیبه که نویسنده اون کتاب مرحوم مظفر (ره) هستش که تو دنیای شیعه خیلی بزرگه! پس احتمال اشتباه نوشته اون کتاب خیلی کم میشه! چند تا حالت دیگه میمونه: یکی اینکه اون شخص اصلا عقل نداره! یا اینکه عقل داره و ازش استفاده نمیکنه!

به هرحال برام هنوزم عجیبه که چرا کسی که عقل داره، به عقلش گوش نمیده؟! یه دفعه عقل نمیدونه باید چیکار کنه، یه بار هست که بهت میگه چیکار کن، ولی به عقل خودت هم اعتماد نمیکنی!

اااااااااااااااااااه بیخیال اعصابم رو ریخت بهم

دوستون دارم!