چند روز پیش کلی اعصابم خرد بود واسه اینکه کلی بلا داشت رو سرم میومد و همشونم پشت سر هم، حتی یه ذره هم صبر نمیکردن که درد قبلی از بین بره، بعد بیان! خلاصه پشت سر هم بلا به سرم میومد که همین باعث شد تا یاد یه خاطره از کربلا بیفتم: یادم میاد روحانی کاروانمون یه داستان تعریف کرد که اون داستان این بود: روزی یکی از معصومین (علیه السلام) (شک از طرف منه ولی فکر کنم امام صادق علیه السلام بود) وارد منزل کسی می شود و حین ورود می بیند که روی پشت بام خانه که مقداری هم شیب داشت مرغی نشسته! ظاهرا در همان لحظه مرغ، تخمی می گذارد و به علت شیب داشتن پشت بام، تخم مرغ غِل می خورد و روی دیوار خونه می افتد و سپس از روی دیوار روی یک میخ بزرگ می افتد! ولی نمی شکند!!! اینجاست که آقا تعجب می کنند و صاحب خانه از ایشان می پرسد: « تعجب کردید؟! » آقا می فرمایند: « بله! » صاحب خانه در جواب می گوید: « خیلی وقته که ما هیچگونه بلایی ندیدیم! » در این لحظه آقا به همراهانش می فهماند که باید از این خانه بروند! بعدا معلوم میشود که آقا فرمودند: « امکان ندارد که کسی در زندگی اش بلا نبیند! مگر اینکه خداوند از او چشم پوشی کرده باشد و دیگر هدایت نشود!!! » پس الحمد لله که در زندگیمان بلا داریم!
سلام، توی چند روز گذشته تو محاوراتی که داشتم از چند نفری شنیدم که در مورد کیان یا همون کیسان ابو عمره تو اینترنت مطلبی نمیشه پیدا کرد! واسم خیلی جالب بود که از شخصیتی مثل کیان تو اینترنت چیزی نباشه! واسه همینم اومدم توی این دنیای مجازی و دنبال یه سری اطلاعات درباره کیان گشتم که چندتایی پیدا کردم ولی قبول دارم که فکرشم نمی کردم که اینقدر کم دربارش چیز نوشته باشن! واسه همینم تصمیم گرفتم که تو باغچم یه گل به نام کیان بکارم! واسه خوندن تمام متن به ادامه مطلب برید دوستان
یادم میاد اوایل که فهمیده بودم خدا و دنیا و اون دنیا و من و تو و ما و کلی چیزه دیگه وجود داره! یه سری آدم بودن که میگفتن همیشه به نصفه پر لیوان نگاه کن، بعد که کمی بزرگتر شدم، یه سری دیگه می گفتن که نصفه پر لیوان واسه اونایی که سنی ازشون گذشته و باید روحیه بگیرن ولی جوونا باید نصفه خالی رو نگاه کنن تا ببینن که هنوز هیچ چیزی نشدن و باید کلی دیگه جون بکنن؛ ولی تو سفرم به کاروان، یادم میاد که با روحانی کاروان صحبت میکردیم (روحانیمون از شاگردان مرحوم آیت الله مجتهدی بود) که این بحث باز شد که بالاخره نصفه پر لیوان یا نصفه خالی؟ و اینکه تو چه سنی به کجاش نگاه کنیم؟! ایشون از استادشون نقل کردن که انسان باید همیشه به طور مساوی بین خوف و رجا باشه و به تعبیر دیگه اگه ویتامینه خوفت کم شد برو و بخوف, و اگه ویتامینه رجات کم شد برو و برجا!!! 
سلام، این عید بزرگ رو به همه بروبچی که حضرت زهرا (سلام الله علیها) رو دوست دارن تبریک میگم؛ به عنوان هدیه یه قسمت از حکمت دوم نهج البلاغه رو می نویسم که امیدوارم خوشتون بیاد, البته به مضمون نقل می کنم:
حکمت دوم نهج البلاغه, با مانور روی طمع شروع میشه که امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمایند: طمع باعث پستی می شود. البته بازم تأکید میکنم, نقل به مضمون می کنم! این حکمت رو با یکی از دوستام داشتم می خوندم, که اون گفت: « مثل اینکه یه روزی غذا مرغ میدن و سهم من سینه مرغه ولی سهم کناریم ران مرغ, اون وقته که من پست میشم! » (ران مرغ رو بیشتر از سینه دوست داره) همین حرفش باعث شد فکر کنم که من کجاها پست میشم, چند دقیقه ای فکر کردم ولی نتیجه نداد! بعد روی این بحث کردیم که اگه مورد طمع بزرگتر باشه پستی بیشتره یا اگه کوچیکتر باشه؟ که به نظر من: « اگه مورد طمع کوچیکتر باشه، مقدار پستی بیشتره! چون مورد بزرگ حداقلش اینه که یه ارزش کوچیکی داره واسه طمع ولی کوچیکه نه!!! » و کلی حرف دیگه که رد و بدل شد؛ بعد از اون تقریبا جلسه! بازم به این فکر کردم که من کجا طمع دارم؟ الآن به این نتیجه رسیدم که توی خوب بودن, خیلی شدید طمع دارم و چون خوب نیستم و خوب بودن رو مثل همه دوست دارم, تو کفِ شَم!
سلام، امروز می خواستم به مناسبت ولادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) یکی از حکمت هایی که از امیرالمؤمنین صادر شده رو بنویسم که خبر درگذشت ناصر حجازی، همه چیز رو به هم ریخت؛ مثلا آرامش خانواده حجازی، آرامش برخی از افراد دنیای ورزش که حداقل الان تو حاشیه نبودن و ... درگذشتی واقعا سنگین بود؛ درگذشت اسطوره قرمز و آبی, کسی که برای هر دو طرف ارزش داشت, دروازه بان دوم قرن آسیا و کلی صفت دیگه در مقام گفتنشون نیستم؛ و دیگر هیچ ... فقط إن شاء الله خدایش بیامرزدش و به دوستدارانش صبر بدهد