این پست دل نوشته ای بیش نیست، که خواهشا با عقل نخونیدش!!!

تو پست دیدار از دل خونیم یه چیزایی نوشتم، ولی خب چه کنم که اگه خون تو دلم نباشه، نمیشه زنده موند، ولی همیشه هم مینالم از اینکه دلم خونه! نمیدونم چه کنم خسته شدم، تا دیروز دنبال رفیقی میگشتیم که رفاقتمون برای رسیدن به خدا باشه، بعد اینقدر به هم وابسته میشدیم که دوری خیلی سخت میشد! اما دیروز شنیدم که از آیت الله بهجت پرسیدن که علتش چیه که بعضیا علاقه زیادی به هم پیدا میکنن؟ البته سوال درباره هم جنس ها بود! آقا بعد از چند لحظه سکوت جواب داد: به خاطر خالی بودن قلبشون از یاد خدا!!!!!!!!!!!!!!! تازه این خوبشه، شبیه همین سوال رو از آیت الله خوشوقت پرسیدن، ایشون جواب داد: امکان داره به خاطر علایق جنسی باشه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

خدا رحم کنه، من که نفهمیدم کجای زندگی رو باید بگیرم، هرجاشو میگیرم میبینم یه جا دیگش داره در میره، یا اینکه فکر میکنم درست گرفتم، غافل از اینکه دقیقا همون جایی رو گرفتم که نباید بگیرم! اینم شده داستان زندگی ما! با یکی دوست میشی که دم از خدا میزنه، بعدش میگی خب حتما آدمه خوبیه، یه مدت که میگذره میبینی که هرجا که به بضررشه هیچ کس رو نمیشناسه حتی خدا! به رفقایی که واقعا خوب هستن نگاه میکنی، میبینی که مشکلی نداره، ولی آیا رابطه من با اون هم مشکلی نداره؟! الان دقیقا مثل خر تو گل گیر کردم، هه! به قول یکی از بچه ها: بلا نسبت خر!

فکرشو کن بری یه جا عضو بشی واسه اینکه تو زندگیت برنامه داشته باشی و مقید به قوانین بشی و از این جور چیزا! اونوقت تو همونجا قانون رو همه پیاده بشه به جز رییس رئسا! تازه قوانین خدا که هیچی، اصلا موضوعیت نداره!

تا حالا شده نگران یه امتحان باشی، کنکور، امتحان ورودی، یا هر امتحان دیگه؛ تا حالا حواسمون بوده که هر روز چندین امتحان خدا از ما میگیره؛ ما خلق شدیم که به کمال برسیم، مگه غیر از اینه؟ کجای راه رسیدن به کمال هستیم؟ اصلا تو راه رسیدن به کمال هستیم، یا و... ؟ اینجاست که شاعر میگه محور هستی و نیستی و نیکی و پلیدی و همه و همه خداست، و دیگر هیچ ...

تازه برخلاف اون که تو بچگی بهمون می گفتن تو قیامت اولین سوال از نمازه، اولین سوال درباره خداست!

بازم اون راننده کامیونایی که پشت ماشینشون مینویسن:

« فقط خدا »